Muchas Fiesta

Hola Buenos Tardes,

Hier is weer een van mijn reisbloggen. Inmiddels zit mijn avontuur er toch echt bijna op helaas. Nog 1,5 week en dan vlieg ik weer terug naar het koude Nederland. De afgelopen twee weken hier waren een groot gekkenhuis. Met vooral heel veel stappen. Afgelopen donderdag zijn mijn ouders op bezoek gekomen hier op Lanzarote. Het was heel heftig maar vooral heel leuk om mijn ouders eindelijk weer te zien na twee maanden. Ik vond het super leuk om ze mijn leven hier te laten zien. Ik kon met trots alles vertellen en laten zien. Via de telefoon kun je namelijk niet alles vertellen en dingen zien is natuurlijk veel leuker dan erover horen.

Vrijdag was het mijn verjaardag en dat hebben we donderdag avond natuurlijk goed gevierd. Echt letterlijk iedereen ging mee op stap en het was een van de beste avonden tot nu toe. Ook heb ik heel veel cadeautjes gekregen van mijn vrienden en collega’s hier, wat ik van tevoren nooit had verwacht. Ook in de kroeg kreeg ik veel gratis drankjes omdat ik inmiddels een grote vriendenkring opgebouwd heb. Vrijdag op mijn verjaardag zelf ben ik lekker uiteten geweest met mijn ouders om het te vieren. En natuurlijk in de avond weer op stap, waar ik een fles champagne kreeg omdat het mijn verjaardag was. De dagen erna heb ik veel tijd met mijn ouders doorgebracht en ze zoveel mogelijk laten zien. Maandag hebben we een auto gehuurd om over het eiland heen te touren en veel van de mooie plekken te zien. Dit had ik zelf namelijk ook nog niet gezien.

Gisteren heb ik mijn ouders weer uitgezwaaid maar dit keer is het afscheid maar tijdelijk omdat ik 17 juli zelf ook weer naar huis ga. Het aftellen is nu echt begonnen en ik probeer zoveel mogelijk te genieten van de dagen die ik hier nog heb. Veel leuke dingen doen en veel tijd door brengen met mijn vrienden. Wel heb ik de optie om terug te gaan na mijn studie voor een paar maanden al besproken met mijn ouders en ik ben heel blij dat ze me hierin steunen. Het werken als stagiaire is namelijk toch heel anders dan als een echte werknemer. Ook mijn baas heeft al aangegeven dat ik terug kan komen wanneer ik maar wil en er altijd een baan voor mij open zal zijn. Dus mocht ik terug willen voor een tijdje dan is het zeker mogelijk. Helaas heb ik vrijdag al afscheid moeten nemen van mijn baas vanwege zijn vakantie en dit deed me heel veel verdriet. Fran voelde als een tweede papa en heeft mijn tijd hier zeker een heel stuk beter gemaakt. Gelukkig heb ik hem blij kunnen maken met een pak stroopwafels als afscheidscadeautje.

De dagen die ik nog heb zullen veel in het teken staan van afscheid nemen ben ik bang en laat ik hier nu net niet goed in zijn. Maar voor een aantal zal het zeker niet de laatste keer zijn dat ik ze zie en dat maakt het iets makkelijker. Ook ben ik bijna klaar met alle souvenirs inslaan zodat ik zeker wat leuke dingen mee terug kan nemen voor mezelf maar ook voor andere.

Vandaag heb ik te horen gekregen dat ik in ieder geval over ben naar mijn eindexamen jaar dus daar hoef ik me geen zorgen meer over te maken. Dat is al een hele opluchting dat ik zeker het vierde jaar niet meer overnieuw hoef te doen. Alleen mijn stage nog voldoende afronden en mijn stage verslag in leveren en dan zit dit schooljaar erop. Maar zoals het er nu uitziet gaat dat zeker goed komen.

En zodra ik terug in Nederland kom begint meteen weer het echte leven. (hard en veel werken) maar natuurlijk ook iedereen weer opzoeken, overal mijn gezicht weer laten zien en mijn oude vertrouwde Philip weer opzoeken. Ik begin langzaam aan wel weer te verlangen naar mijn eigen huis en eigen kamer. Het is toch best lastig om voor een hele lange tijd geen privacy te hebben en alles te moeten delen. En vooral ook rekening te houden met een ander. Ook het eten komt echt mijn neus uit. Vrijdag is het nieuwe restaurant open gegaan in het hotel. Maar na twee manden buffet eten smaakt niks meer lekker. Ik verlang naar een goede Nederlandse maaltijd, het is maar goed dat ik niet dik wordt anders zou je me hier namelijk weg kunnen rollen. (na iedere dag friet en pizza twee maanden lang)

Ondanks al het gedoe wat ik hier gehad heb met alle regels en de slechte organisatie van maxinternship kijk ik toch met een hele positieve blik terug op mijn stage mede door mijn werk, collega’s en alle vrienden die ik hier heb leren kennen. Zonder hen had ik het hier nooit zo lang volgehouden. Maar natuurlijk ook alle steun vanuit Nederland heeft veel geholpen. Ik ben trots op mezelf en het is top om te horen dat iedereen trots op me is dat ik dit avontuur alleen aan ben gegaan. Voor nu was het dit wel weer, ik zal nog wat foto s plaatsen van hoe mooi het hier is om jullie allemaal even goed jaloers te maken.

Adios en veel kusjes van mij

XXX Rowie